Jasper Nieuwkoop,
geboren in Doorn op 12 februari 1967
Astrid van der Staak,
geboren in Goirle op 11 september 1970
Marijn
Nieuwkoop, geboren in Willemstad,
Curaçao op 4 juli 2006
Het fantaseren over
samen een lange reis te maken, met onze eigen zeilboot, begon al vrij snel nadat
wij elkaar leerden kennen zo’n 5 jaar geleden. Nou ja, we kennen elkaar al wel
langer maar we bedoelen sinds wij “vriendje & vriendinnetje” zijn. Het
begon met veel dromen, plannen maken over hoe, waarheen, wanneer etc. Ongeveer 4
jaar geleden (2001) werd een eerste stap genomen door te beginnen met flink sparen.
Verdere concrete stappen werden er toen nog niet genomen. We vroegen onszelf en
elkaar ook naar de reden waarom we een wereldreis per zeilboot zouden willen
ondernemen. Waarom en wat verwacht je van zo’n reis?
Ook later, toen wij
familie en vrienden vertelden over ons plan, werd deze vraag menigmaal gesteld.
Het is een ingrijpende
verandering van koers in ons leven. Een comfortabel, relatief veilig en zeker
bestaan wordt ingeruild voor een avontuurlijk, onzeker en redelijk primitief
bestaan.
Voor ons was en is het
belangrijk te weten waarom dit onze droom is. Het valt niet mee om dit kort en
bondig te beschrijven maar we gaan het proberen.
Zeilend de wereld rond, het is niet de meest gangbare manier van reizen.
Menig zeeman stelt dat je de zee niet kiest voor je plezier, wij doen het toch.
De eerste kreten die
in je opkomen zijn “vrijheid, avontuur en leven in de natuur” maar daar is
lang niet alles mee gezegd en uitgelegd.
Het is een time-out in
een leven naar de maatstaven en het keurslijf van de maatschappij waarin wij
leven. Een time-out in een leven met een overvolle agenda, files en een altijd
dominant aanwezige klok.
Het lijkt ons heerlijk
om voor een aantal jaren te zwerven over de wereldzeeën. Te reizen van land
naar land, van continent naar continent en veel mensen te ontmoeten uit
verschillende culturen. Om dit alles zeilend te doen, met je eigen zeilboot,
lijkt ons het toppunt van vrijheid!
We willen de tijd
nemen om onszelf (opnieuw) te ontdekken, om onszelf te inspireren, te verrijken
en te leren relativeren. Nu willen we geen zweverig verhaal ophangen want in
principe zijn wij meer het “down-to-earth” type mens. Het is een kwestie van
een pas op de plaats doen, stil te staan en je bewust worden van de basics in
het leven die we normaal als zo vanzelfsprekend aannemen. Genieten van een
opkomende en ondergaande zon, een maan die op het water schijnt en een visje dat
gevangen wordt en zorgt voor een verse maaltijd. De dag letterlijk te nemen
zoals die komt. Dat zal soms ook wel confronterend zijn, voor jezelf en ook ten
opzichte van elkaar. Het lijkt ons een geweldige ervaring en uitdaging zo
intensief in en met de natuur te leven. De wind, het water en de zon zullen een
dominante factor spelen in ons toekomstig bestaan.
Het zal ook niet
altijd even leuk en romantisch zijn. Hierbij te denken aan bijvoorbeeld;
Soms lange en
eentonige oversteken. En daar zitten we dan…. continue met z’n tweeën op
zo’n klein bootje en geen land of ander mens in de buurt.
Dus ook geen goede vriend(in) om even je gal te spuwen mocht dat nodig
zijn.
Tijdens langere
tochten geen nacht doorslapen, maar om de 3 uur wisselen van wacht om
continue te waken over jezelf, de ander, de boot en
in te spelen op eventuele weersveranderingen. Verder zullen we ervaren
rotten moeten worden in het consuminderen; zuinig zijn met geld, voedsel, water,
diesel en stroom. Geen werk en dus geen vast inkomen meer.
Geen supermarkt of
tankstation in de buurt midden op zee en verder moeten we het stellen met de
stroom die voornamelijk opgewekt wordt door de zonnepanelen.
Maar ook deze kanten
lijken ons een enorme uitdaging en zeer zeker geen verkeerde ervaring. Daarnaast
hopen we onderweg ook nog wel wat bij te verdienen met een klusje hier of daar.
Zeker wanneer we voor een wat langere periode op een locatie blijven is dat ook
een ideale manier om te integreren met locale bevolking aangezien we niet altijd
de verwende toerist willen uithangen.
Het allergrootste
minpunt is voor ons het afscheid nemen van familie en vrienden. We gaan ze zeer
zeker missen! Aan de andere kant is het maar voor tijdelijk, zijn we mobiel en
hopen we ook zeker dat familie en vrienden ons af en toe komen opzoeken.
Zeilend de wereld rond, het lijkt ons
een mooie manier van leven!
Toevoeging
september 2006:
Onze grootste droom is waarheid geworden: Onze zoon, Marijn Tjitte Jan, is 4
juli 2006 geboren op Curaçao. Daarmee is het grootste avontuur in ons leven
begonnen. We zijn dolgelukkig, razend enthousiast en ervaren Marijn's
aanwezigheid in ons leven als een niet te evenaren rijkdom.
Het
lijkt ons ideaal om gedurende de eerste levensjaren van een kind zo intensief
met elkaar, als gezin, samen te leven. Beide ouders even prominent aanwezig.
Zowel vader als moeder nemen een even prominente rol in, in de verzorging van
Marijn gedurende de eerste jaren waarin Marijn compleet afhankelijk is van zijn
ouders. Het lijkt ons geweldig de
eerste jaren waarin, naar men zegt, de basis wordt gelegd de tijd te hebben en
te kunnen nemen om deze bewust te beleven en mee te maken
|